[fic tokyo revenger]oc เเด่เธอผู้ไม่รักกัน

“เคสึเกะ~ลูกเเม่ฝากดูเเลน้องด้วยนะ!”คุณเเม่ลูกสองบ้านบาจิเอ่ยเสียงนุ่มกับเด็กชายที่กำลังกินข้าวเตรียวตัวออกไปเล่นในวันหยุดปิดเทอมวันเเรกของเด็กทั่วประเทศ

“ห๊า! เเค่กๆ ไม่เอาอะเเม่ ผมเลี้ยงไม่ไหวหรอก เเค่กๆ เดี๋ยวก็ร้องน่ารำคาญจะตาย!”เด็กถึงกับสำลักข้าวอยู่บนโต๊ะทานอาหารเเละตอบปฏิเสธทันทีที่จะต้องรับหน้าที่ดูเเลเด็กที่เอาร้องไห้ทั้งวันเเถมอึด้วย

“ว่าไงนะเจ้าเด็กนี่! เป็นพี่เขาตั้ง10ปี เเม่ต้องทำงานยุ่งมากจริงๆ ลูกไม่สงสารเเม่บ้างหรอ?~”ผู้เป็นเเม่โวยเล็กน้อย เเต่ก็ก็กลับมาทำท่าทีน้อยใจที่ลูกไม่เห็นใจ

“ไม่เอา! ผมเกลียดเด็ก!”เขาพูดออกมาจากใจจริง เขาไม่ชอบเวลาเด็กทารกอย่างนี้ร้อง ไม่ชอบที่ต้องคอยประเลาะ ไหนจะเรท่องมีอะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องเเล้วนั่นด้วยเเล้วเขาจะไปเล่นกับเพื่อนได้ยังไงล่ะ ยังไงก็ไม่ชอบ!

“ลูกต้องดูเเลน้อง! ไม่รู้ล่ะเเม่ไปก่อนของให้เเม่เตรียมไว้ให้หมดเเล้ว ถ้าเเม่กลับมาเเล้วรู้ว่าลูกไม่อยู่กับชิองต่อไปนี้ก็ไม่ต้องออกจากตั้งเเต่ปิดเทอมยันเปิดเทอมเลยเคสึเกะ!” ปั้ง! ผู้เป็นเเม่พูดร่ายเสร็จก็รีบออกจากบ้านพร้อมปิดประตูเสียงดังทำเอาเด็กชายวัย9ขวบปลายๆสะดุ้ง พร้อมกับได้ยินเสียงรถยนต์ของบ้านสตาร์ทเเละออกไปไกล

“อะไรวะเนี่ย! อุตส่าห์ปิดเทอมเเล้วเเท้ๆ! ทำไม่ต้องให้มาดูเเลเด็กนี่ด้วย!”เขามาดูเด็กน้อยวัย7-8เดือนเกาะลูกกรงเป็นหลักเพื่อให้ตัวเองยืนได้มองเหตุการณ์อย่างฉงนสงสัยเเต่ก็ล้มไปอีกครั้งเพราะทรงตัวไม่ได้ เหมือนว่าพึ่งตั้งไข่ได้สินะ

เด็กชายได้เเต่สบถพึมพำอย่างหัวเสียเเต่สุดท้ายเดินไปหยิบสายที่ใช้สะผายเด็กทารกขึ้นมาสวมเเละเดินไปเทของในตะกร้าสีสดใสที่มีขอสำหรับเลี้ยงเจ้าน้องบ้า ออกมาข้างนอกเเล้ววิ่งขึ้นไปหยิบเป้ใบใหญ่ที่ใช้สะพายหลัง นำของที่เเม่ทิ้งไว้ให้ยัดใส่กระเป๋าความจริงก็พยายามจัดอยู่เเต่นี่มันผ้าคงไม่ต้องเรียบร้อยก็ได้ 

จากนั้นก็ใส่พวกของอุปกรณ์ชงนมผงทั้งหลาย ขวดนมเอย จุกดูดเอย ของเล่นเด็กเอย เมื่อยัดทั้งหมดใส่ในกระเป๋าจนตุงเเล้วนำมาสะพายไวที่หลัง เด็กเเรงวัวเเรงควายอย่างบาจิจึงเดินไปยังลูกกรงที่ขังเด็กซนเอาไว้

ภายในนั้นมีเด็กน้อยนั่งตาเเป๋วมองผู้มาใหม่ ไม่ต้องรอให้เด็กชายเดินเข้าไปหาเด็กน้อยคนนั้นก็เริ่มคลานเข้ามาหาเเละจับขากางเกงของเขา เเละเขย่าไปมา

ห้ามนำไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต

“อึก! ชิองอย่าดึงกางเกงพี่สิ!”บาจิคนพี่ชักขากางเกงออกเเต่เเรงกระชากนั้นทำให้ชิองที่ยึดขากางเกงถึงกับหงายหลังตึง เคสึเกะที่เห็นเเบบนั้นก็จะคว้าเอาไวเเต่ก็ดันคว้าไม่ทันทำให้ชิองหงายหลังตึงนอนราบไปกับพื้น

เคสึเกะที่เห็นเเบบนั้นก็ถอนหายใจเเละอุ้มเด็กน้อยมาอยู่ในสายสะพายด้านหน้าพร้อมกับหยัดตัวลุกขึ้น เดินไปยังหน้าประตูใส่รองเท้าเเตะสบายๆ ก่อนออกจากบ้านเด็กชายไม่ลืมล็อกประตูก่อนจะออกไปเล่นบ้านซาโนะ

เคสึเกะได้เเต่ยิ้มกริ่มอย่างภูมิใจ เเม่บอกว่าให้เขาอยู่กับชิองเเต่ไม่ได้บอกให้อยู่เเต่บ้านสักหน่อย

เเนะนำตัวละคร oc

ห้ามนำภาพไปใช้ค่ะ  

 (ไม่ต้องให้เครดิตเพราะเราเป็นคนวาดเอง)

บาจิ ชิอง

ปัจจุบัน อายุ 5 ปี

วันเกิด 11|5|2000

ส่วนสูง 109 ซม.

น้ำหนัก 19 กก.

นิสัย 

ไม่ใช่เด็กผู้หญิงทั่วไปในยุคนั้น เเต่เป็นเด็กผู้ชายที่ห้าวเป้งคนนึง รักครอบครัวเป็นที่สุด เเต่ไม่ชอบขี้หน้าพี่ชาย หัวดีเเต่ก็มึนเป็นประจำ ไหวพริบเอาตัวรอดสูง โลกส่วนตัวค่อนข้างสูง ชอบพึมพำอยู่คนเดียว เป็นคนที่ไม่พยายามถ้าไม่จำเป็นต้อง อารมณ์นิ่งตลอดเเต่โวยวายเป็นบางครั้ง  

ประวัติความเป็นมา

มีพ่อ เเม่ พี่ชายที่อายุห่างกัน10ปีอยู่คนนึง ไม่เคยใช้ชีวิตเเบบเด็กผู้หญิงเลยเเต่เจ้าตัวคงคิดว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็ดี ทำให้หลายคนที่ไม่รู้ความจริงนั้นเยอะกว่ารู้ซะอีกคนที่รู้ก็นับหัวได้เลย หลังเลิกเรียนก็จะมีพี่ชายที่มารอลากคอให้ไปเล่นกับพวกเขาถึงจะโตกันจนขี่มอเตอร์ไซค์ซิ้งกันเป็นขบวน